اگرچه داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است افسردگی را درمان نکنند، اما می توانند علائم را کاهش دهند. با اراده و پشتکار، شما و پزشکتان می‌توانید یک داروی مناسب را پیدا کنید که کارآمد باشد تا بتوانید دوباره از زندگی لذت ببرید. داروهای مهارکننده افسردگی یک انتخاب درمانی محبوب برای افسردگی هستند. اگرچه داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است افسردگی را درمان نکنند، اما می توانند علائم را کاهش دهند.
اولین داروی مهارکننده افسردگی که امتحان می کنید ممکن است خوب عمل کند اما اگر علائم شما را تسکین ندهد یا باعث ایجاد عوارض جانبی شود که شما را آزار می دهد، ممکن است لازم باشد داروی دیگری را امتحان کنید.
انواع بسیاری از داروهای مهارکننده افسردگی در دسترس هستند و به احتمال زیاد بتوانید یکی از آنها را پیدا کنید که برای شما مفید باشد و گاهی اوقات ترکیبی از داروها نیز ممکن است یک گزینه مناسب باشد.
انتخاب داروی ضد افسردگی
انتخاب داروی ضد افسردگی
انواع مختلفی از داروهای مهارکننده افسردگی در دسترس هستند که با روش‌های کمی متفاوت عمل می‌کنند و عوارض جانبی متفاوتی نیز دارند. هنگام انتخاب یک داروی مهارکننده افسردگی که احتمالاً برای شما خوب عمل می‌کند، پزشک شما ممکن است موارد زیر را در نظر داشته باشد:
علائم خاص شما: علائم افسردگی ممکن است متفاوت باشند و یک داروی مهارکننده افسردگی ممکن است علائم خاصی را بهتر از دیگری تسکین دهد. به عنوان مثال، اگر مشکل خواب دارید، یک داروی مهارکننده افسردگی که باعث آرامش یا خواب آلودگی برخی افراد می‌شود، ممکن است گزینه خوبی باشد.
عوارض جانبی احتمالی: عوارض جانبی داروهای مهارکننده افسردگی از دارویی به داروی دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. عوارض جانبی آزاردهنده، مانند خشکی دهان، حالت تهوع، افزایش وزن یا عوارض جانبی جنسی، می‌تواند ادامه درمان را دشوار کند. عوارض جانبی عمده احتمالی را با پزشک یا داروساز خود مطرح کنید.
برای یکی از بستگان نزدیک مناسب بوده است: اینکه یک دارو برای یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر چگونه کار می‌کند، می‌تواند نشان دهد که چقدر ممکن است برای شما موثر باشد. همچنین، اگر یک داروی مهارکننده افسردگی در گذشته برای افسردگی شما موثر بوده است، ممکن است دوباره خوب عمل کند.
تداخل با سایر داروها: برخی از داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است در صورت مصرف همزمان با سایر داروها واکنش‌های خطرناکی ایجاد کنند.
بارداری یا شیردهی: تصمیم برای استفاده از داروهای مهارکننده افسردگی در دوران بارداری و شیردهی بر اساس تعادل بین خطرات و فواید آن است. به طور کلی، خطر نقایص مادرزادی و سایر مشکلات برای نوزادان افرادی که در دوران بارداری داروهای مهارکننده افسردگی مصرف می‌کنند، کم است. با این حال، برخی از داروهای مهارکننده افسردگی، مانند پاروکستین (پکسیل، پکسوا)، در دوران بارداری منع می‌شوند.
سایر شرایط سلامتی: برخی از داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است در صورت داشتن شرایط خاص روانی یا جسمی مشکلاتی را ایجاد کنند. از سوی دیگر، برخی از داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است به درمان سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی همراه با افسردگی کمک کنند. به عنوان مثال، بسیاری از داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است علائم اختلالات اضطرابی را تسکین دهند. بوپروپیون ممکن است به شما در ترک سیگار کمک کند. نمونه‌های دیگر عبارتند از استفاده از دولوکستین (سیمبالتا، دریزالما اسپرینکل) برای کمک به علائم درد یا فیبرومیالژیا، یا استفاده از آمی‌تریپتیلین برای جلوگیری از میگرن.
هزینه و پوشش بیمه سلامت: برخی از داروهای مهارکننده افسردگی ممکن است گران باشند، بنابراین بپرسید که آیا نسخه‌های عمومی موجود است یا خیر و در مورد اثربخشی آنها صحبت کنید. همچنین دریابید که آیا بیمه درمانی شما داروهای مهارکننده افسردگی را پوشش می‌دهد یا خیر و آیا محدودیتی در مورد پوشش آنها وجود دارد یا خیر.
| بیشتر بخوانید :راهکار های کاهش استرس در محل کار |
انواع داروهای ضد افسردگی
بسیاری از کارشناسان سلامت روان اعتقاد دارند که برخی از مواد شیمیایی مغز به نام ناقلین عصبی با افسردگی مرتبط هستند، به ویژه سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین. اکثر داروهای مهارکننده افسردگی با تأثیر بر این ناقلین عصبی، که به آنها پیام‌رسان‌های شیمیایی هم گفته می‌شود، به کاهش افسردگی کمک می‌کنند و به ارتباط بین سلول‌های مغز کمک می‌کنند. هر یک از انواع داروهای مهارکننده افسردگی به روش‌های کمی متفاوت بر این ناقلین عصبی تأثیر می‌گذارد.
انواع بسیاری از داروهای مهارکننده افسردگی در دسترس هستند، از جمله:
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): پزشکان اغلب با تجویز SSRIs شروع می‌کنند. این داروهای ضدافسردگی عموماً عوارض جانبی آزاردهنده کمتری ایجاد می‌کنند و در دوزهای درمانی بالاتر نسبت به سایر انواع ضدافسردگی کمتر مشکل ایجاد می‌کنند. SSRIs شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)، سرترالین (زولوفت)، سیتالوپرام (سلکسا) و اسیتالوپرام (لکساپرو) هستند.
مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs): نمونه‌هایی از SNRIs عبارتند از دولوکستین (سیمبالتا، دریزالما اسپرینکل)، ونلافاکسین (افکسور ایکس آر)، دسوونلافاکسین (پریستیک) و لوومیلناسیپران (فتزیما).
داروهای ضد افسردگی غیر معمول: این داروهای ضدافسردگی غیر معمول نامیده می‌شوند زیرا به طور منظم در هیچ یک از دسته‌بندی‌های ضد افسردگی دیگر قرار نمی‌گیرند. داروهای ضد افسردگی که معمولاً در این دسته تجویز می‌شوند عبارتند از ترازودون، میرتازاپین (رمرون)، ورتیوکستین (ترینتلیکس)، ویلازودون (ویبرید) و بوپروپیون (فورفیو ایکس ال، ولبیوترین اس‌آر، و غیره). بوپروپیون یکی از معدود داروهای ضد افسردگی است که اغلب با عوارض جانبی جنسی همراه نیست.
داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای: داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای، مانند ایمی‌پرامین، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی‌تریپتیلین، دوکسپین و دزیپرامین (نورپرامین) – نسبت به داروهای ضد افسردگی جدیدتر عوارض جانبی بیشتری ایجاد می‌کنند. بنابراین داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای معمولاً تجویز نمی‌شوند مگر اینکه ابتدا داروهای ضد افسردگی دیگر را بدون بهبودی امتحان کرده باشید.
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): MAOIs، مانند ترانیل‌سیپرومین (پارنات)، فنل‌زین (ناردیل) و ایزوکاربوکسازید (مارپلان)، ممکن است اغلب زمانی که سایر داروها تأثیری نداشته باشند، تجویز شوند. این به این دلیل است که آنها می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. استفاده از MAOIs به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاهای حاوی تیرامین، مانند پنیرهای خاص، ترشی‌ها و شراب و برخی داروها از جمله داروهای ضد درد، ضد احتقان‌ها و برخی مکمل‌های گیاهی نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارید. سلژیلین (امسام)، یک MAOI که به صورت چسب روی پوست خود می‌چسبانید، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر MAOIs ایجاد کند. این داروها را نمی‌توان با SSRIs یا سایر داروهایی که سروتونین را افزایش می‌دهند ترکیب کرد.
سایر داروها: پزشک شما ممکن است ترکیب دو داروی ضد افسردگی را توصیه کند یا ممکن است داروهای دیگری را برای بهبود اثرات ضد افسردگی اضافه کند. نمونه‌هایی از داروهای تقویت‌کننده ضد افسردگی عبارتند از: آریپیپرازول (ابیلیفای)، کوتیاپین (سروکوئل) و لیتیوم (لیتوبید).
| بیشتر بخوانید : ویتامین ها و عوارض مصرف بیش از اندازه |
داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی
اکثر کارشناسان سلامت روان به طور کلی باور دارند که بیشتر داروهای ضد افسردگی از نظر ایمنی بی خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) مقرر می‌کند که همه داروهای ضد افسردگی هشداری نیز داشته باشند. در مواردی، مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، ممکن است باعث افکار یا رفتارهای خودکشی در کودکان، نوجوانان و جوانان زیر ۲۵ سال شود.
هر شخصی که داروی ضد افسردگی مصرف می‌کند، باید به دقت نظرات خود را در مورد بدتر شدن افسردگی یا رفتارهای غیرعادی زیر نظر داشته باشد. اگر شما یا شخصی که می‌شناسید، در هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اضطراری جویا شوید.
به یاد داشته باشید که داروهای ضد افسردگی معمولاً با افزایش خلق و خوی، احتمال کمتری برای خودکشی در طول مدت زمان طولانی دارند.
برای به دست آوردن بهترین نتیجه از یک داروی ضد افسردگی:
صبور باشید: پس از انتخاب داروی ضد افسردگی با پزشک خود، ممکن است چند هفته طول بکشد تا بهبودی را احساس کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است بلافاصله کار کنند، اما برخی دیگر به تدریج تأثیر گذارند. با پزشک خود در مورد کنترل علائم افسردگی صحبت کنید.
داروی ضد افسردگی خود را به‌طور مداوم و با دوز مناسب مصرف کنید: اگر به نظر می‌رسد داروی شما کار نمی‌کند یا عوارض جانبی آزاردهنده‌ای دارد، قبل از ایجاد هر تغییر با پزشک خود تماس بگیرید.
عوارض جانبی را مشاهده کنید: بسیاری از داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی ممکن است ایجاد کنند که با گذر زمان بهبود می‌یابند. به پزشک خود اطلاع دهید که چه عوارضی را تجربه می‌کنید تا بتواند به شما کمک کند.
اگر داروی شما کار نمی‌کند، گزینه‌های دیگر را امتحان کنید: اگر پس از چند هفته تغییر دوز یا تغییر دارو، بهبودی نداشتید، با پزشک خود در مورد انتخاب یک داروی ضد افسردگی دیگر یا افزودن یک داروی دوم مشورت کنید.
روان درمانی را امتحان کنید: ترکیب داروی ضد افسردگی با روان درمانی ممکن است مؤثرتر از مصرف دارو به تنهایی باشد. همچنین می‌تواند به پیشگیری از بازگشت افسردگی پس از بهبود کمک کند.
مصرف الکل و مواد مخدر را جلوگیری کنید: الکل و مواد مخدر ممکن است به نظر برسد که علائم افسردگی را کاهش می‌دهند، اما به طور کلی ممکن است علائم را بدتر کنند و درمان افسردگی را سخت‌تر کنند. اگر به کمک برای مشکلات مرتبط با مصرف الکل یا مواد مخدر نیاز دارید، با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
منبع : سلامت نیوز
