اگر می‌خواهیم تعریفی از کمال‌گرایی ارائه دهیم، باید بگوییم افرادی که دارای این ویژگی شخصیتی هستند، انتظارات و شاخص‌های بسیار دقیق و بلندپروازانه دارند. اگر این انتظارات برآورده نشوند، شخص به حالت افسرده‌ای درآمده و اضطراب می‌کند. مهم اینجاست که مفهوم کمال‌گرایی به دو شکل مثبت و منفی قابل دسته‌بندی است.
کمال‌گرایی مثبت:
در این حالت، شخص می‌خواهد به رشد و تکامل بیشتری نسبت به دیگران برسد، اما اگر خواسته‌هایش عملی نشوند، با این وضعیت به شکل منطقی روبرو می‌شود.
کمال‌گرایی منفی:
در این حالت، شخص دچار اندیشه‌ها و افکار شدیدی می‌شود و خواسته‌های افراطی و غیرواقعی دارد. اگر این خواسته‌ها به واقعیت عملی نشوند، او به اضطراب و افسردگی مبتلا می‌شود و ممکن است این احساسات را به دیگران منتقل کند.
| بیشتر بخوانید : اختلال دو قطبی چیست؟راهکار درمان اختلال دو قطبی |
نشانه‌ها و علائم کمال‌گرایی عبارتند از:
نشانه‌ها و علائم کمال‌گرایی عبارتند از:
انتظارات زیاد از خود و دیگران.
افزایش فشار و انتظار از زیردستان برای دستیابی به خواسته‌های شخصی.
تعیین استانداردهای بالا و نامناسب با وضعیت‌های فعلی.
واکنش شدید به اشتباهات به دلیل ترس از شکست.
نپذیرفتن اشتباهات حتی در موارد جزئی.
روش‌های درمان کمال‌گرایی شامل:
عمیق‌اندیشی و تاکید بر نقاط مثبت و منفی با تمرکز بر انجام امور به شکل منطقی.
تمرکز بر نقاط قوت خود و دیدن جنبه‌های مثبت زندگی.
عدم اتکا به نتایج و تمرکز بر فرآیند و انجام کارها.
لذت‌بردن از لحظه‌های حال و زندگی در حال.
انعطاف‌پذیری و کاهش حساسیت نسبت به اشتباهات.
کنار گذاشتن انتظارات غیر واقعی و استفاده از قوانین کمتر سختگیرانه.
هر چند این روش‌ها می‌توانند به تسکین کمال‌گرایی کمک کنند، اما بهتر است به تشخیص حرفه‌ای از طریق مشاوره روانشناسی نیز توجه کنید.
در نظر گرفتن موارد اثبات‌شده مثبت زندگی خود
عدم وابستگی به نتایج و تمرکز بر اجرای وظایف
لذت بردن از مسیر زندگی (عیش در حال)
پذیرش انتقاد و کاهش حساسیت
ترک قوانین سختگیرانه
| بیشتر بخوانید : بهترین تست هوش چیست؟ معرفی معتبرترین تست هوش |
آخرش چه خواهد شد؟!
فرض می‌کنیم که بدترین وضعیت ممکن برای ما اتفاق می‌افتد. اگر به شکل منطقی به این موضوع فکر کنیم، خواهیم دید که حتی در شرایط بدترین و نتایج منفی هم می‌توان تحمل کرد و در هر وضعیتی به اصطلاح “زندگی در جریان” خواهیم بود.
فکر انگیز
فکر انگیزی باعث افزایش سطح نشاط و ترشح هورمون‌های شادی در مغز می‌شود. این موضوع منجر به بهبود عملکرد جسم و روان ما می‌شود و باعث کاهش شرایط تنش‌زا می‌شود.
کوشش بدون وابستگی به نتایج
مهم این است که ما برای اجرای کارها و وظایف تلاش کنیم و به نتایج نخواهیم پرداخت. این کار به معنای دائمی درگیری با نتایج نخواهد بود و به جای آن، تمرکز را بر روی انجام کارها قرار می‌دهیم. جالب است که معمولاً در این حالت نتایج خوبی نیز به دست می‌آید.
زندگی کردن در حال
گرفتار گذشته و آینده نبودن، لذت حال را افزایش می‌دهد. واقعیت واحد “حال و فرصت” است. اگر خودمان را درگیر گذشته کنیم، در واقع زمان را برای مواردی می‌گذاریم که تغییر ناپذیرند. اگر هم خودمان را درگیر آینده کنیم، علاوه بر اینکه از لذت حال بی‌خبر می‌شویم، خیال‌پردازی‌های بیش از حد نیز به وجود می‌آید.
هیچ فردی کامل نیست!
هیچ فردی کامل نیست!
باید به یاد داشت که واقعیتاً هیچ فردی کامل نیست. تصور کاملی بودن اشخاص هنرمند، ورزشکاران، مدیران و … باعث تبعیض با واقعیت می‌شود. ما اطلاعات کاملی از جزئیات زندگی این افراد نداریم و همواره آنها را در بهترین حالت می‌بینیم. تصور کامل و بی‌نقص بودن خود نیز به شکل خوابی به دست نمی‌آید. به عنوان مثال، اگر قرار است یک سخنرانی داشته باشیم، ممکن است در برخی جاها تندی کنیم و این مسئله کاملاً عادی است. حتی افراد خبری نیز با تمام حساسیت‌های خود، ممکن است در حین اجرای خود تندی داشته باشند که این وضعیت نیز به عنوان عادی مشاهده می‌شود.
اینجا محل تجربه است، نه محل اردو!
عاداتی مانند بررسی مداوم، تلاش برای کنترل کامل مسائل، ایجاد اصول سختگیرانه و موارد مشابه، باعث خروج از وضعیت طبیعی ما می‌شود و به جای آن، ما را درگیر مسائل جزئی و ناچیز می‌کند. این موضوع می‌تواند به سمت وسواس‌های فکری یا عملی و افسردگی هدایت کند. گاهی نیاز است به ندای داخلی کودک خود توجه کنیم. اگر انجام یک ورزش ساده، گفتگو با یک دوست یا سفر و مشابه این‌ها ما را خوشحال می‌کند، باید این اقدامات را انجام دهیم. اما باید به یاد داشت که این تصمیم، باید به یک تبعیض از مشکلات تبدیل نشود و ما را به سمت تنبلی و اهمال کاری سوق ندهد. افرادی که همزمان با کمال‌گرایی این ویژگی‌ها را دارند، در وضعیت مناسبی نخواهند بود و نیاز به درمان خواهند داشت.
منبع : هم اندیشان
